2011 yılı içinde Cannes, Sundence ve Toronto film festivallerinden övgü ve ödüllerle dönen, senaristliğini ve yönetmenliğini Jeff Nichols'ın yaptığı mütevazı bütçeli bu bağımsız film Take Shelter (Sığınak) yılın kaçırılmaması gereken filmlerinden.
Curtis LaForce, karısı Samantha ve altı yaşındaki işitme engelli kızı Hannah'la birlikte küçük bir kasabada yaşamaktadır. Curtis, kum ocağı firmasında ekip şefi olarak çalışmakta ve mütevazı bir hayat sürmektedir. Bir gün Curtis, kasırgalarla ilgili kabuslar görmeye başlar ve kabuslarının sonu gelmez. Yaşadıklarını kendisine saklayan Curtis, arka bahçesine bir sığınak inşa eder.
Take Shelter'ın yazar ve yönetmeni Jeff Nichols, elindeki hikayeye hakim ve yapabileceklerinin sınırını çok iyi biliyor. Dingin anlatımını, sade dilini ve filmin 2 saatlik süresini düşünürsek sıkıcı olabilecek ve ağır aksak ilerleyebilecek bir filmden merak duygusunu daima ayakta tutan, kurduğu atmosfer ve inceden inceye ördüğü gerilimle gerçek bir sinemasever filmi olup çıkıyor Take Shelter. Nichols, biçimsel numaralara hiç girmiyor yalnız Curtis'in gördüğü kabusların başlangıç kısımlarını silikleştirerek seyircisini hazırlıksız yakalıyor. Take Shelter'da üzerinde durulması gereken en önemli nokta Curtis'in içine düştüğü ikilem. Curtis, annesi gibi bir paranoid şizofren mi yoksa gördüğü kabuslar bir felaketin habercisi mi? Curtis'le birlikte film boyunca aynı ikilemi biz de yaşıyoruz.
Take Shelter, konuşulduğu gibi kıyamet temalı bir film değil. Ancak yönetmen Nichols'ın kasırga üzerinden kıyameti ima ettiğini söyleyebiliriz. Anlatılan Amerika'nın sıklıkla maruz kaldığı yerel felaketlerin ve bu felaketlerin bireyde yarattığı kaygıların, ailesini korumaktan başka gayesi olmayan bir babanın sanrılarının ve paranoyasının dışavurumu diyebiliriz. Take Shelter gibi psikolojik dramaların öne çıkan özelliği oyunculuk performanslarıdır. Curtis karakteriyle Michael Shannon dört dörtlük bir oyun çıkarırken yılın parlayan genç yeteneği Jessica Chastain ona ayak uyduruyor. Ve çok konuşulan final tüm sorulara cevap veriyor. Take Shelter, sürpriz bir finali olmamasına karşın büyük şaşkınlık ve hayranlık bırakıyor.
Son söz: Yönetmenliği, oyunculukları ve bıraktığı etkiyi düşünürsek 2012'nin en iyilerinden olduğunu söyleyebiliriz. Yine de ağır ilerleyen bağımsız filmlerden hazzetmeyenler uzak durabilir. 8.3\10
