İngiliz yönetmen Roland Joffe’nin sinemadaki ilk başarısı, gerçek olaylara dayanan çalışması Ölüm Tarlaları (The Killings Fields) idi. 57. akademi ödüllerinde de adından söz ettiren film, Vietnam Savaşı sonrasında Kamboçya’da patlak veren iç savaş sırasında Kamboçyalı bir The New York Times muhabirinin, ülke insanını vahşice öldüren Kızıl Kmerler örgütüne esir düşmesi, esaret hayatı ve özgürlüğe uzanışını etkiliyeci bir sinema diliyle anlatıyor. Kamboçya’da yaşananların sinemaya pek yansımadığını ve Vietnam’ın gölgesinde kaldığını düşündüğümüzde filmin değeri çok daha iyi anlaşılıyor.
Oscar ödüllü görüntü yönetimiyle, savaşın insanoğluna yaşattığı cehennemi tüm çıplaklığıyla betimlemesiyle, savaşın ortasında kalan çocuklar ve masum insanların yaşadığı dehşet anlarından unutulmaz enstanteneler çıkarmasıyla, oyunculuklarıyla ve gerçekçi yapısıyla oldukça değerli bir yapım Ölüm Tarlaları… Amerika’nın Vietnam ve Kamboçya’daki politikasını kıyasıya eleştiren bu anti-militarist film, son bir saatinde iyice açılıyor. Seyrettiklerimizin gerçekten yaşandığını aklımıza getirdikçe etki gücü iyice artıyor Ölüm Tarlaları’nın. Dostluk hikayesi ise finalde duygusal anlar yaşatacak cinsten.
