3. filmin hikâyesi yeniden Hüseyin Badem ve Firuzan’ın
yaşayacakları Geyikli macerasına odaklı. Hüseyin talihsiz bir olaydan ötürü
ekmek teknesini kaybedip (klarnetini), Firuzan da ani bir hayal kırıklığı
yaşayınca yine kendilerini ''Hacı hacıyı mekkede, Firuzan Hüseyin'i Geyikli'de”
hesabı önceki filmlerinden de alışık olduğumuz şekilde kriminal bir kaçırma
olayında buluyorlar. Tabi bu kovalamaca dolu komedide ikilimizin grubuna aşırı
hassas ve tepkili Mercedes ( Serra Yılmaz), üçkâğıtçı organizatör Halit (Cengiz
Bozkurt) ve illegal kasap (Beyti Engin) eklenince önceki filmde bıraktığımız
kahkaha da aynı dozda, devam etmiş oluyor. Tabi Hüseyin ve saz arkadaşlarından
oluşan resitalde bu komediyi pekiştiriyor. Üstelik önceki filmlerine göre bu
resital filmin yarısına serpiştirilmiş şekilde…
Furkan Erkan yazdı
BKM'nin Yılmaz Erdoğan kadrolu, sosyokültürel hicivli
komedileri son yıllara baktığımızda yerini müzikal komedi formatlı Yeşilçam
tadı veren ve genel olarak Erdoğan'ın mutfağından yetişmiş olan oyuncuların yer
aldığı filmlere bırakmış durumda. Eyvah Eyvah da bu ekolün ilklerinden aslında.
İlk filmiyle yeni bir tarz yaratmayı başarmıştı. Fazlasıyla samimi, mümkün
olduğunca küfüre sırtını dayamayan, müzikal komedi filmiydi. Tabi çok sevilince
devam filmlerinin çekilmesini mecburi kılıyor. Ama maalesef aynı ekolü aynı
şekilde, aynı mizah oranında bütün serilerindeki senaryolara yayılınca bir
anlamda kabak tadı verdiğini söylemek lazım. Tabi bu genel izleyiciye bakıldığı
zaman o kadar kötü sayılmaz. Sonuçta kendini tekrar da etse insanları samimi ve
keyifli bir şekilde güldürebiliyor.
Ama bu filmin farklılıkları da var elbet. 3. filmde durum
komedilerinin olduğu yanlış anlaşılmalar, mimik şakaları, bazısı laf
oyunlarıyla bazısı da çok aşırıya kaçmadan belden aşağı vurmak suretiyle ince
espriler de mevcut.
Ekstra olarak filmde unutulmayacak ve kimi yerlerde rahatsız
edici sahneler var. Başta Serra Yılmaz'ın oynadığı Mercedes'in dağdan aşağı
ters takla atmak suretiyle yuvarlandığı sahne, hem alkışlanacak derecede komik
hem de Serra Yılmaz için kilosundan dolayı riskli bir sahne olmuş. Zira o sahne
tekrar tekrar çekilmiş. Bir başka unutulmaz sahne de bana kalırsa Hüseyin'in
klarnetle çocuğunu uyutması, hatta Halit karakterini oynayan Cengiz Bozkurt'un
Erdal Bakkal'dan (Leyla ile Mecnun dizisinden) alışık olduğumuz mimikleri bebeği
susturmak için yapması diyebiliriz.
Rahatsız edici sahneler ise hayvanlara karşı fazla
vurdumduymazlığın, hoyratlığın olduğu sahneler. Evet deveden sucuk yapılması, dinamitle
balık avı işin mizahi boyutunda olduğundan pek gözardı etmesek de dışarıda
kasabın koyunu keserken, koyunun acı çığlıkları, hayvan etlerini kanlı kanlı
kamyona yüklemeleri hem üzücü hem de rahatsız edici. Abartmak da istemiyorum bu
durumu ama bir sahnede adam koyunlarının kesildiğine üzülüp ağlarken,
Hüseyin'in benim çocuğum gitmiş, sen koyunun derdindesin gibisinden alaylı
söylemleri daha da rahatsız edici. Bu açıdan genel izleyiciye de pek uygun
değil. Ama yine de filmde hiçbir hayvana zarar verilmediği de gerçek.
Sonuç olarak Ata Demirer ve Demet Akbağ'ın eğlenceli
performanslarıyla başı çektiği, eski kadronun yanına eklenen sevimli
karakterleri, bazen sanat dünyasına, bazen politikaya, bazen de durum
komedisinden mizah gücünü alan eğlenceli, komik bir aile filmi diyebiliriz. İkinci
yarısına doğru zorlama esprileri büyük çoğunlukta toparlasa da film çıkışından
yüzünüzü güldürüyor, güldüğünüzle kalıyorsunuz. Son olarak filmin müziklerinden
''Dol Karabakır'' ve ''Çikolata Çikita''nın ''Bu Fasulya Yedi Buçuk Lira''
kadar da tutacağını zannetmem.
Filmin Notu: 5/2.5
